Oh boy, het eerste kwartaal van 2019 is zowaar voorbij. Ik begon dit jaar met een 365 project van ons gezin. Elke dag een foto, een heel jaar lang.
Nu de eerste 3 maanden voorbij zijn, 90 dagen alweer, worden het nogal veel foto’s om in 1 blog te laten zien. Ik maak daarom een slideshow met een selectie van de foto’s. Nu ik de video eens terugkijk zie ik dat er veel gebeurd is in slechts 3 maanden. We gingen van winter, met enkele zomerse dagen, zo de lente tegemoet.
We hebben mijn beste kattenvriend in moeten laten slapen, dat blijft raken. Ook is mijn opa net voor zijn 99e verjaardag overleden. Dat maakte dat ik soms moeite had de energie te vinden om dagelijks te fotograferen. Aan de andere kant gaf het juist ook weer een extra reden…je weet immers nooit hoe lang je er zelf nog zult zijn. En met dit project wil ik heel graag dat onze foto’s een soort nalatenschap zijn. Vandaar dat ik ook zo nu en dan een foto met een statief maak zodat ik er zelf ook op sta.
Als ik zie hoeveel foto’s we maken met onze smartphone. Even snel versturen naar papa, mama of opa & oma. En vervolgens doen we niet zoveel met deze foto’s. Ik maak soms mijn smartphone leeg omdat het geheugen vol zit, sla ze ergens op de computer op. En dan? Dan niks. Maar als ik zie dat onze kinderen weer in een mini-foto-album bladeren, dat ik maakte van een korte vakantie of onze huisdieren, besef ik hoe fijn het is dat we nog íets met de foto’s doen nadat we ze maken.
Wat doe jij met al die foto’s die je maakt? Ik ben heel nieuwsgierig!
Eerste kwartaal 2019
Meer van mijn foto’s zie je op Facebook en/of Instagram. of wil je meer weten over Day in the Life fotografie? Lees dan zeker deze blog waarin ik daar meer uitleg over geef!
Day In The Life fotografie is een vorm van journalistieke fotografie. Journalistieke fotografie is verhalen vertellende fotografie; volgen wat er gebeurt en dat vastleggen. En dat is exact wat ik doe. Voor de Masterclass Journalistieke Fotografie die ik eerder dit jaar volgde bij Marieke Zwartscholten had ik natuurlijk ook gezinnen nodig om foto’s te kunnen maken. Gelukkig had ik al snel enkele gezinnen gevonden die bereid waren mij zo’n 8 uur over de vloer te hebben. Hieronder het verhaal van 1 van deze gezinnen.
Day In The Life reportage
Eind maart maakte ik een Day In The Life reportage (ruim 8 uur) bij het gezin van Martijn en Sandra. Zij hebben samen 5 kinderen, waarvan een drieling van (op dat moment) bijna 1 jaar. Je kunt je voorstellen wat een gezellige drukte dat in huis kan geven. Rond 9u stap ik bij ze binnen voor een Day In The Life. De drieling, Saar, Noor en Pim, zit net aan een fruithapje. Iedereen is al wakker, aangekleed en heeft ontbeten. Amy, de oudste van ruim 4,5jr, ligt wat pips in de bank, zij voelt zich niet zo lekker. Lisa van bijna 3jr is toch wel benieuwd wat ik nou kom doen. Nadat we wat hebben gekletst ruim ik mijn schoenen en tas op en pak mijn camera erbij. Aan het werk, ik dan tenminste 🙂
Licht
In het begin is het voor mij altijd zoeken naar de plekken met het mooie licht. Al zal dat in de loop van de dag natuurlijk nog gaan veranderen. Zo maak ik soms van rondom de tafel foto’s en zie je de kinderen je volgen; wat is díe nu toch aan het doen?! Maar al snel raken ze aan me gewend en kijken vaak niet eens meer in de camera. Precies zoals we willen. Want tijdens een Day In The Life wil ik zoveel mogelijk opgaan in het gezin en zo de ontspannen en pure momenten vast leggen. De dreumesjes eten samen een paar stuks fruit, dat gaat er wel in. Ondertussen lust Lisa ook wel fruit en wil ze graag dat mama een boekje leest. Iets met multitasken 😉 want dat kunnen mama’s toch? Gelukkig is papa ook thuis en snijdt hij ondertussen het fruit. Dan loop ik even naar Amy want ook hier zal ik even moeten zoeken naar het mooiste licht en de plek waar ik de beste compositie krijg. Ze kijkt me aan van; wat ga je doen? Maar ook zij reageert al snel niet meer op de camera.
Aan tafel
Nadat de drie kleinsten naar bed zijn gaan papa en mama aan tafel knutselen met Amy en Lisa. Ze hebben namelijk een feestje van opa en oma later die week. Er wordt geknipt, geplakt en geverfd. Er ontstaan echte kunstwerken. Ze besluiten zelfs nog de cupcakes te maken want dat waren de meiden niet vergeten! En zo kunnen ze best wat samen doen voordat de dreumesjes weer wakker worden voor hun boterham. Nadat zij gegeten hebben gaat de rest van het gezin aan tafel. Ik eet snel een hapje in keuken want er is zoveel te zien met zoveel kinderen. Ik weet soms echt even niet waar ik kijken moet.
Speeltuin
In de middag willen Amy en Lisa graag buiten spelen. Of eigenlijk, naar de speeltuin. Dus hop, ik doe ook mijn schoenen en jas aan en kies er dus voor met de oudsten mee te gaan. Ik kan helaas niet overal bij zijn en moet keuzes maken. Maar dan wordt de eerste dreumes alweer wakker van het middagslaapje dus de anderen zullen zo wel volgen. Dan gaan we gewoon met z’n allen. Dat is een flinke klus of eigenlijk, het kost wat tijd. Al die luiers verschonen, sokjes en jasjes aan. Lisa vindt het soms wat lang duren allemaal maar het komt vanzelf goed. En we gaan op pad naar de speeltuin in de wijk.
Avondritueel
Eenmaal thuis van de speeltuin is het voor de drieling alweer etenstijd en maakt papa de spaghetti alvast klaar. Dat is echt een organisatie hoor. Ik zoek weer naar de mooie standpunten maar wil ook graag iedereen op de foto krijgen. Dus ik loop weer wat om ze heen en stap nog eens op een krukje. Als de kleintjes gegeten hebben kan de rest gaan eten aan tafel. Ik maak foto’s van het avondeten terwijl de dreumesen op de grond spelen. Ook ik ben wel toe aan een pauze nadat ik alles zo goed mogelijk heb vastgelegd. Ik eet en drink even wat in de keuken.
De kinderen krijgen nog een toetje en een fles. Het begin van het avondritueel. Leuk om te zien dat het bij iedereen anders gaat maar ik zie toch ook weer genoeg gelijkenissen. Kinderen die nog even gek doen met papa omdat ze stiekem nog niet naar bed willen. Even kibbelen met je zus wie er nou als eerste bij papa op schoot mag tijdens het voorlezen. Nog een keer uit je bed komen terwijl je er eigenlijk al in lag. Uiteindelijk liggen de kindjes er in (voor nu) en ik ga weer naar huis. Mijn eigen kindjes liggen vast ook al in hun bed, eens kijken of die al slapen 😉
Tsja, wat is dat nou toch? Zo’n Day In The Life? Ik leg het je zo uit zoals ik deed op Marché Hoezee
Ik stond laatst namelijk op dé creatieve markt in hartje Breda. Supergezellig en zoveel creativiteit! Dan stond er weer iemand stil bij mijn kraam. Ik vond het erg spannend. Gaan mensen de foto’s bekijken in de albums of de slideshow? Zal ik ze nu aanspreken of nog even wachten? Ik liet de bezoekers kijken en legde zo nu en dan uit wat ik nou bedoel met een Day In The Life reportage. Ze begrepen het. Ik kreeg enthousiaste reacties als: “wat relaxed zonder poseren”, “deze foto’s spreken voor zich”, “prachtig als je deze mooie stukjes zó vast kunt leggen”, “ik voel de emotie”.
Wees jezelf
En toch merk ik dat er veel mensen zijn die zich vooraf aan de reportage afvragen welke kleding ze aan moeten, dat het huis moet opgeruimd, dat ze eigenlijk naar de kapper moeten of niet zoveel samen doen op een dag.
Ik zal je 1 ding vertellen; voor een Day In The Life (DITL) is dit allemaal niet nodig. Je móet juist jezelf zijn, in de kleding die jullie het fijnst zit. Met de rommeltjes in huis die er altijd wel zijn, zéker dat eeuwige speelgoed over de vloer. En als jij je fijner voelt als je net naar de kapper bent geweest is dat prima natuurlijk, maar wees vooral jezelf! Er zijn al anderen genoeg.
Ik kom tenslotte júllie gewoonten, mooie en liefdevolle momenten fotograferen vóór jullie. Niet voor mij of voor iemand anders. Maar voor jullie als gezin. Zodat herinneringen worden vastgelegd, de gewone dingen die je zo graag wilt koesteren. Want zeg nou zelf; kinderen worden veel te snel groot, toch? Precies zoals ik van de week deze zin tegenkwam op facebook:
“Want, voor het geval je het nog niet weet, dat is waar het leven van gemaakt is: momenten. Mis niet het nu”
– Jorge Luis Borges –
Kijk mee
Ik zou zeggen; kijk eens mee naar deze Day In The Life bij Kim, Dennis en hun kinderen Lieke en Thijs. Zij zitten middenin een grote verbouwing van hun benedenverdieping. Maar ook dát is een deel van hun leven nu. De herinneringen van de kinderen later aan deze, soms chaotische, tijd.
Tastbare herinneringen
Nu ben ik toch benieuwd wat je van zo’n reportage vindt? De familie heeft naast de foto’s in deze slideshow nog meer foto’s van mij ontvangen. De slideshow maak ik altijd zodat je meteen iets hebt om te bekijken of te delen met je familie als je dat wilt.
Boek je een reportage dan krijg je er ook altijd een album bij, zo heb je ook tastbare herinneringen in handen waardoor je nóg gemakkelijker terug kunt grijpen naar deze mooie tijd. Ik ben benieuwd of je idee bij een Day In The life reportage nog hetzelfde is. Laat je het me weten in een reactie?
