Oh boy, het eerste kwartaal van 2019 is zowaar voorbij. Ik begon dit jaar met een 365 project van ons gezin. Elke dag een foto, een heel jaar lang.
Nu de eerste 3 maanden voorbij zijn, 90 dagen alweer, worden het nogal veel foto’s om in 1 blog te laten zien. Ik maak daarom een slideshow met een selectie van de foto’s. Nu ik de video eens terugkijk zie ik dat er veel gebeurd is in slechts 3 maanden. We gingen van winter, met enkele zomerse dagen, zo de lente tegemoet.
We hebben mijn beste kattenvriend in moeten laten slapen, dat blijft raken. Ook is mijn opa net voor zijn 99e verjaardag overleden. Dat maakte dat ik soms moeite had de energie te vinden om dagelijks te fotograferen. Aan de andere kant gaf het juist ook weer een extra reden…je weet immers nooit hoe lang je er zelf nog zult zijn. En met dit project wil ik heel graag dat onze foto’s een soort nalatenschap zijn. Vandaar dat ik ook zo nu en dan een foto met een statief maak zodat ik er zelf ook op sta.
Als ik zie hoeveel foto’s we maken met onze smartphone. Even snel versturen naar papa, mama of opa & oma. En vervolgens doen we niet zoveel met deze foto’s. Ik maak soms mijn smartphone leeg omdat het geheugen vol zit, sla ze ergens op de computer op. En dan? Dan niks. Maar als ik zie dat onze kinderen weer in een mini-foto-album bladeren, dat ik maakte van een korte vakantie of onze huisdieren, besef ik hoe fijn het is dat we nog Ćets met de foto’s doen nadat we ze maken.
Wat doe jij met al die foto’s die je maakt? Ik ben heel nieuwsgierig!
Eerste kwartaal 2019
Meer van mijn foto’s zie je op Facebook en/of Instagram. of wil je meer weten over Day in the Life fotografie? Lees dan zeker deze blog waarin ik daar meer uitleg over geef!
Mama, waarom ga je dan weer foto’s maken? Tsja, ik heb die telelens nietĀ voorĀ niets en vind het heerlijk om bijĀ sommige dieren lang(-er) stil te staan en te kijken. Ik geniet daar van. Maar ja, die kleine dondersteentjes van ons hebben niet zoveel geduld. Het is meestal meer iets van; “ja, dier gezien” en weer door. Dat is ook prima, maar voelt heel gejaagd als ik dan mijn camera bij heb. Misschien moet ik toch eens alleen gaan š ook al voelt dat heel incompleet.
En als ik dan tijdens een uitstapje juist foto’s van hen wil maken, zoals ik tijdens een Day In The Life zou doen,Ā gaan ze gekke bekken trekken, wegkruipen of expres vlak voor de camera staan zodat ik niets meer kan fotograferen. Hoe irritant. Oefenen op mijn eigen kinderen lukt dus niet altijd even goed.
Al lopend eten we nog een broodje en gaan langs de amoerpanter. Die lijkt zich goed te hebben verstopt maar als we verder lopen ligt hij heel goed zichtbaar langs het hek. Ik houd van katachtigen, ik kan daar uren naar kijken.Ā Maar zoals gezegd, mijn kinderen kunnen dat niet…die worden alweer ongeduldig en lopen met papaĀ langzaam verder. Nadat ik ze heb ingehaald gaan we langs de komodovaranen, zien de vissende kat nog lopen en gaan langs de tijgers. Die ijsberen wat heen en weer, eigenlijk best zielig maar wat zijn ze indrukwekkend en mooi. Die grote koppen en poten die je zo dichtbij voorbij ziet gaan.
De olifanten staan ver achterin hun buitenterrein dus we lopen door naar de leeuwen, die worden toevallig zo gevoerd. De hokken worden schoongemaakt, de veren van eerdere prooien vliegen in het rond. Dan wordt het vleesĀ verstopt en worden de leeuwen het buitenverblijf in gelaten. De dames hebben al snel hun portie gevonden, het mannetje doet niet echt zijn best en gaat uiteindelijk liggen wachten tot 1 van de vrouwtjes genoeg heeft, hij eet het restje dan wel op. Ook deze katachtigen zijn geweldig mooi om te zien. Ze doen je steeds weer denken aan je eigen katten thuis maar dan zoveel groter en sterker, geweldig!
Genoten
We gaan weer richting de uitgang maar niet voordat we nog in de warme kas van de vlinders hebben genoten. Hiervoor had ik dit keer niet de juiste objectieven bij, dat vonden de meiden niet erg. Met deĀ vlinderkaart zochten we weer naar de mooiste vlinders. We keken nog even in de poppenkast waar vlinders zich uit hun cocon wurmen. We doen onze jassen weer aan en gaan langs de wasberen nu toch echt weer naar huis. De kinderen hebben weer genoten en veel gelopen! Dat was in het bos vast weer anders gegaan š
Volgende keer proberen we toch echt weer eens naar het bos te gaan. Misschien moeten we het eens anders aanpakken? Ik ben benieuwd wat jullie zoal doen in het weekend. Als je tips of ideeën hebt hoor ik ze graag!