Geplaatst op

Hoe ziet een Day in the Life reportage eruit?

Journalistieke Fotografie

Day In The Life fotografie is een vorm van journalistieke fotografie. Journalistieke fotografie is verhalen vertellende fotografie; volgen wat er gebeurt en dat vastleggen. En dat is exact wat ik doe. Voor de Masterclass Journalistieke Fotografie die ik eerder dit jaar volgde bij Marieke Zwartscholten had ik natuurlijk ook gezinnen nodig om foto’s te kunnen maken. Gelukkig had ik al snel enkele gezinnen gevonden die bereid waren mij zo’n 8 uur over de vloer te hebben. Hieronder het verhaal van 1 van deze gezinnen.

Day In The Life reportage

Eind maart maakte ik een Day In The Life reportage (ruim 8 uur) bij het gezin van Martijn en Sandra. Zij hebben samen 5 kinderen, waarvan een drieling van (op dat moment) bijna 1 jaar. Je kunt je voorstellen wat een gezellige drukte dat in huis kan geven.
Rond 9u stap ik bij ze binnen voor een Day In The Life. De drieling, Saar, Noor en Pim, zit net aan een fruithapje. Iedereen is al wakker, aangekleed en heeft ontbeten. Amy, de oudste van ruim 4,5jr, ligt wat pips in de bank, zij voelt zich niet zo lekker. Lisa van bijna 3jr is toch wel benieuwd wat ik nou kom doen. Nadat we wat hebben gekletst ruim ik mijn schoenen en tas op en pak mijn camera erbij. Aan het werk, ik dan tenminste 🙂

Licht

In het begin is het voor mij altijd zoeken naar de plekken met het mooie licht. Al zal dat in de loop van de dag natuurlijk nog gaan veranderen. Zo maak ik soms van rondom de tafel foto’s en zie je de kinderen je volgen; wat is díe nu toch aan het doen?! Maar al snel raken ze aan me gewend en kijken vaak niet eens meer in de camera. Precies zoals we willen. Want tijdens een Day In The Life wil ik zoveel mogelijk opgaan in het gezin en zo de ontspannen en pure momenten vast leggen.
De dreumesjes eten samen een paar stuks fruit, dat gaat er wel in. Ondertussen lust Lisa ook wel fruit en wil ze graag dat mama een boekje leest. Iets met multitasken 😉 want dat kunnen mama’s toch? Gelukkig is papa ook thuis en snijdt hij ondertussen het fruit. Dan loop ik even naar Amy want ook hier zal ik even moeten zoeken naar het mooiste licht en de plek waar ik de beste compositie krijg. Ze kijkt me aan van; wat ga je doen? Maar ook zij reageert al snel niet meer op de camera.

Aan tafel

Nadat de drie kleinsten naar bed zijn gaan papa en mama aan tafel knutselen met Amy en Lisa. Ze hebben namelijk een feestje van opa en oma later die week. Er wordt geknipt, geplakt en geverfd. Er ontstaan echte kunstwerken. Ze besluiten zelfs nog de cupcakes te maken want dat waren de meiden niet vergeten! En zo kunnen ze best wat samen doen voordat de dreumesjes weer wakker worden voor hun boterham. Nadat zij gegeten hebben gaat de rest van het gezin aan tafel. Ik eet snel een hapje in keuken want er is zoveel te zien met zoveel kinderen. Ik weet soms echt even niet waar ik kijken moet.

Speeltuin

In de middag willen Amy en Lisa graag buiten spelen. Of eigenlijk, naar de speeltuin. Dus hop, ik doe ook mijn schoenen en jas aan en kies er dus voor met de oudsten mee te gaan. Ik kan helaas niet overal bij zijn en moet keuzes maken. Maar dan wordt de eerste dreumes alweer wakker van het middagslaapje dus de anderen zullen zo wel volgen. Dan gaan we gewoon met z’n allen. Dat is een flinke klus of eigenlijk, het kost wat tijd. Al die luiers verschonen, sokjes en jasjes aan. Lisa vindt het soms wat lang duren allemaal maar het komt vanzelf goed. En we gaan op pad naar de speeltuin in de wijk. 

Avondritueel

Eenmaal thuis van de speeltuin is het voor de drieling alweer etenstijd en maakt papa de spaghetti alvast klaar. Dat is echt een organisatie hoor. Ik zoek weer naar de mooie standpunten maar wil ook graag iedereen op de foto krijgen. Dus ik loop weer wat om ze heen en stap nog eens op een krukje. Als de kleintjes gegeten hebben kan de rest gaan eten aan tafel. Ik maak foto’s van het avondeten terwijl de dreumesen op de grond spelen. Ook ik ben wel toe aan een pauze nadat ik alles zo goed mogelijk heb vastgelegd. Ik eet en drink even wat in de keuken.

De kinderen krijgen nog een toetje en een fles. Het begin van het avondritueel. Leuk om te zien dat het bij iedereen anders gaat maar ik zie toch ook weer genoeg gelijkenissen. Kinderen die nog even gek doen met papa omdat ze stiekem nog niet naar bed willen. Even kibbelen met je zus wie er nou als eerste bij papa op schoot mag tijdens het voorlezen. Nog een keer uit je bed komen terwijl je er eigenlijk al in lag. Uiteindelijk liggen de kindjes er in (voor nu) en ik ga weer naar huis. Mijn eigen kindjes liggen vast ook al in hun bed, eens kijken of die al slapen 😉

Meer lezen over Day in the Life / familie fotografie in deze pure vorm? Lees dan ook zeker de blog; Wat is Day in the Life fotografie?

Geplaatst op

Day In The Life; pure familie fotografie

Day In The Life

Tsja, wat is dat nou toch? Zo’n Day In The Life? Ik leg het je zo uit zoals ik  deed op Marché Hoezee                                      kraam met foto's op staanders, fotoalbums liggend op tafel, labtop met slideshow op een verhoging en winactie
Ik stond laatst namelijk op dé creatieve markt in hartje Breda. Supergezellig en zoveel creativiteit! Dan stond er weer iemand stil bij mijn kraam. Ik vond het erg spannend. Gaan mensen de foto’s bekijken in de albums of de slideshow? Zal ik ze nu aanspreken of nog even wachten? Ik liet de bezoekers kijken en legde zo nu en dan uit wat ik nou bedoel met een Day In The Life reportage. Ze begrepen het. Ik kreeg enthousiaste reacties als: “wat relaxed zonder poseren”, “deze foto’s spreken voor zich”, “prachtig als je deze mooie stukjes zó vast kunt leggen”, “ik voel de emotie”.

Wees jezelf

En toch merk ik dat er veel mensen zijn die zich vooraf aan de reportage afvragen welke kleding ze aan moeten, dat het huis moet opgeruimd, dat ze eigenlijk naar de kapper moeten of niet zoveel samen doen op een dag.
Ik zal je 1 ding vertellen; voor een Day In The Life (DITL) is dit allemaal niet nodig. Je móet juist jezelf zijn, in de kleding die jullie het fijnst zit. Met de rommeltjes in huis die er altijd wel zijn, zéker dat eeuwige speelgoed over de vloer. En als jij je fijner voelt als je net naar de kapper bent geweest is dat prima natuurlijk, maar wees vooral jezelf! Er zijn al anderen genoeg.
Ik kom tenslotte júllie gewoonten, mooie en liefdevolle momenten fotograferen vóór jullie. Niet voor mij of voor iemand anders. Maar voor jullie als gezin. Zodat herinneringen worden vastgelegd, de gewone dingen die je zo graag wilt koesteren. Want zeg nou zelf; kinderen worden veel te snel groot, toch? Precies zoals ik van de week deze zin tegenkwam op facebook:

“Want, voor het geval je het nog niet weet, dat is waar het leven van gemaakt is: momenten. Mis niet het nu”

– Jorge Luis Borges –

Kijk mee

Ik zou zeggen; kijk eens mee naar deze Day In The Life bij Kim, Dennis en hun kinderen Lieke en Thijs. Zij zitten middenin een grote verbouwing van hun benedenverdieping. Maar ook dát is een deel van hun leven nu. De herinneringen van de kinderen later aan deze, soms chaotische, tijd.

Tastbare herinneringen

Nu ben ik toch benieuwd wat je van zo’n reportage vindt? De familie heeft naast de foto’s in deze slideshow nog meer foto’s van mij ontvangen. De slideshow maak ik altijd zodat je meteen iets hebt om te bekijken of te delen met je familie als je dat wilt.
Boek je een reportage dan krijg je er ook altijd een album bij, zo heb je ook tastbare herinneringen in handen waardoor je nóg gemakkelijker terug kunt grijpen naar deze mooie tijd. Ik ben benieuwd of je idee bij een Day In The life reportage nog hetzelfde is. Laat je het me weten in een reactie?

Meer lezen over familie fotografie in deze pure vorm? Meekijken in een dag van een ander gezin? Lees de blog:  Hoe ziet een Day in the Life reportage eruit? 

Geplaatst op

Weekend, wat is jullie gezinsactiviteit?

Gezinsactiviteit in het weekend

Wat doen jullie graag als ontspanning of gezamenlijke activiteit in het weekend? Wij gaan graag naar de dierentuin. Alhoewel ikzelf ook graag naar het bos ga maar onze kinderen roepen dan steevast “neeee”. Ze worden moe van het wandelen, willen alleen maar naar het speelbos (dan hoeven ze niet te wandelen) of gaan liever knutselen. Dus dan wordt het vaker de dierentuin, waar we dan ook al jaren een abonnement van hebben. En waar ze wél zelf lopen.

Mama, waarom ga je dan weer foto’s maken? Tsja, ik heb die telelens niet voor niets en vind het heerlijk om bij sommige dieren lang(-er) stil te staan en te kijken. Ik geniet daar van. Maar ja, die kleine dondersteentjes van ons hebben niet zoveel geduld. Het is meestal meer iets van; “ja, dier gezien” en weer door. Dat is ook prima, maar voelt heel gejaagd als ik dan mijn camera bij heb. Misschien moet ik toch eens alleen gaan 😉 ook al voelt dat heel incompleet.
En als ik dan tijdens een uitstapje juist foto’s van hen wil maken, zoals ik tijdens een Day In The Life zou doen, gaan ze gekke bekken trekken, wegkruipen of expres vlak voor de camera staan zodat ik niets meer kan fotograferen. Hoe irritant. Oefenen op mijn eigen kinderen lukt dus niet altijd even goed.

Bezoek aan Blijdorp

Laatst weer naar Blijdorp gereden mét camera en telelens. Terwijl zij even een hapje eten en wat drinken met papa ga ik fotograferen. We lopen een ronde langs de giraffen, krokodillen en okapi’s, waar nog niet zo lang geleden een jonkie is geboren. We gaan verder langs de rendieren via de wallaby’s naar de flamingo’s, want de meiden houden erg van roze! ook kijken we bij Bokito en zijn familie en lopen nog even door om te kijken of het pasgeboren neushoorntje misschien te zien is. Helaas, alleen via de webcam (al blijkt later dit weekend op Facebook dat ze die dag wel voor het eerst naar buiten zijn geweest, dat hebben we gemist).

Al lopend eten we nog een broodje en gaan langs de amoerpanter. Die lijkt zich goed te hebben verstopt maar als we verder lopen ligt hij heel goed zichtbaar langs het hek. Ik houd van katachtigen, ik kan daar uren naar kijken. Maar zoals gezegd, mijn kinderen kunnen dat niet…die worden alweer ongeduldig en lopen met papa langzaam verder. Nadat ik ze heb ingehaald gaan we langs de komodovaranen, zien de vissende kat nog lopen en gaan langs de tijgers. Die ijsberen wat heen en weer, eigenlijk best zielig maar wat zijn ze indrukwekkend en mooi. Die grote koppen en poten die je zo dichtbij voorbij ziet gaan.

De olifanten staan ver achterin hun buitenterrein dus we lopen door naar de leeuwen, die worden toevallig zo gevoerd. De hokken worden schoongemaakt, de veren van eerdere prooien vliegen in het rond. Dan wordt het vlees verstopt en worden de leeuwen het buitenverblijf in gelaten. De dames hebben al snel hun portie gevonden, het mannetje doet niet echt zijn best en gaat uiteindelijk liggen wachten tot 1 van de vrouwtjes genoeg heeft, hij eet het restje dan wel op. Ook deze katachtigen zijn geweldig mooi om te zien. Ze doen je steeds weer denken aan je eigen katten thuis maar dan zoveel groter en sterker, geweldig!

Genoten

We gaan weer richting de uitgang maar niet voordat we nog in de warme kas van de vlinders hebben genoten. Hiervoor had ik dit keer niet de juiste objectieven bij, dat vonden de meiden niet erg. Met de vlinderkaart zochten we weer naar de mooiste vlinders. We keken nog even in de poppenkast waar vlinders zich uit hun cocon wurmen. We doen onze jassen weer aan en gaan langs de wasberen nu toch echt weer naar huis. De kinderen hebben weer genoten en veel gelopen! Dat was in het bos vast weer anders gegaan 😉

Volgende keer proberen we toch echt weer eens naar het bos te gaan. Misschien moeten we het eens anders aanpakken? Ik ben benieuwd wat jullie zoal doen in het weekend. Als je tips of ideeën hebt hoor ik ze graag!