Dinsdagochtend, het is mistig en heb de ochtend voor mezelf. Sinds een paar weken gaat onze jongste dochter naar de peuterspeelzaal, haar oudere zussen zijn naar school. Net thuisgekomen van de kinderen naar school brengen pak ik wat te drinken en mijn cameratas. Ik laat het huishouden liggen en ga op pad. Zal ik niet eerst nog…nee, ik ga nu anders komt er weer niks van.
Ik besluit naar het bos te rijden met de auto, dat dan weer wel. Scheelt me toch weer tijd en vooral energie. Die cameratas gaat tenslotte uiteindelijk altijd doorwegen. Aangekomen bij het bos staan er best wat auto’s. Hopelijk wordt het toch een rustige ochtend want daar had ik nu juist zo’n zin in.
Ik besluit eerst wat rond te kijken en foto’s te maken bij het parkje. Daar staat een heel mooie treurwilg die onze oudste dochter ooit eens “de verdrietige boom” noemde. Helaas hangt de mist daar niet echt omheen dus ik loop verder. Na wat proberen en zoeken naar paddenstoelen besluit ik het bos in te gaan. Ik kom eigenlijk niemand tegen. Dus waar al die mensen nou zijn die bij die auto’s en fietsen horen, ik heb geen idee. Maar het is wel heerlijk rustig en stil. Een beetje eng soms zelfs, zo hard als je je eigen gedachten dan hoort.
Ik stuur nog even een foto via de app naar Michel, dan weet in ieder geval iemand waar ik uithang en kan ik laten zien dat ik even de tijd neem voor mezelf. Ik berg mijn telefoon weer op want ik kwam hier wel voor mijn rust, voor mezelf, voor me-time. En dat lukt eigenlijk best op af en toe wat klokkijken en vele hersenspinsels na.
Niet alles wat ik in mijn hoofd heb lukt even goed. Die mooie grote dikke boom krijg ik minder imposant op de foto dan dat ik hem ervaar. De rood met witte paddenstoelen zijn ook nergens te vinden. Maar wel heel veel elfenbankjes, spinnenwebben vol mistdruppels en stilte.
Na een rondje bos ga ik toch nog eens terug naar die treurwilg, misschien zie ik nog wat moois aan de andere kant van de vijver. Daar raap ik wat kastanjes, ga nog even zitten op een bankje en probeer mindful te genieten van dat moment. Want ik vind het best lastig los te laten dat ik niet alles heb gevonden wat ik zocht om te fotograferen.
Op naar huis om daar even snel wat te drinken, boodschappen moet doen en hup naar de peuterspeelzaal om de jongste op te halen. Een dubbel gevoel geeft het me deze ochtend. De tijd die ik voor mezelf nam was enerzijds fijn, anderzijds vond ik niet die paddenstoelen, dus ook geen kabouters en moest ik in de middag dat huishouden alsnog doen.
Momenteel volg ik op woensdagavond een mindfulness cursus en daar zag ik in dat ik juist ontzettend mindful bezig was geweest deze dinsdagochtend ondanks het dubbele gevoel dat ik had. Want ik had in diezelfde tijd natuurlijk zoveel andere dingen kunnen doen! En dat is juist heel belangrijk; goed voor jezelf zorgen. Mild zijn voor mezelf en dus mindful kiezen voor wat op dat moment het belangrijkste is voor mij. En volgens mij heb ik deze ochtend toch echt wel mooie foto’s kunnen maken 😉
Liefs Natasja